per Gèli Combas
Vibre : (en fr ) Castor
Nasquèri al pè de Broquiès i aurà lèu quatre ans. Èrem una fratria de tres : dos mascles e una feme. En mai del papà e de la mamà, i aviá tanben al nòstre ostal doas grandas sòrres nascudas l’annada d’abans.
Dins lo pòble vibre los joves demoram dos ans amb la familha aquí ont sèm nascuts. Lo temps d’aprene a viure e a trabalhar.
Al cap de dos ans los parents faguèron comprene a las nòstras grandas sòrres qu’èra ora qu’anèsson far lor vida endacòm mai. I agèt pas a discutir : la règla es la règla ! Pas question per de joves vibres de rebalar a l’ostal e de demorar desobrats dusca a pas d’atge ; aquò va plan en çò dels òmes que tanplan a trenta ans i n’a que son pas encara destetats, mas pas en çò nòstre !
Tanben l’annada d’après quand foguèt nòstre torn èrem prèstes. Faguèrem un poton a la mamà, nos frelhèrem la coa amb lo papà, e nos encaminèrem lo long de la ribièira Tarn sens saupre encara ont cadun de nosautres tres causiriá de se pausar.
Ieu, m’enanar de l’ostal me portava pas pena. Aquò rai, plan lo contrari, que me prusissiá d’èsser liure e de menar ma vida coma l’entendiái. Ça que la los parents nos avián tot aprés. Tanlèu nascuts, los vibres sèm ja provesits d’una polida forradura e avèm los uèlhs plan dobèrts. Al cap de qualques oras la mamà nos apreniá ja a nadar davant l’intrada de la nòstra tuta. Un còp venguts bèls, los vibres sèm de famoses bastisseires.
… lire la suite dans Patrimòni n°98
